Een afgedankt fabrieksgebouw van het leger gevonden waar mijn ouders opnieuw een zogezegd succesverhaal konden uitwerken. Mijn vader had met zijn aankooptechnieken een bod gedaan op het notariskantoor van Sint-Truiden. Mijn ouders kregen de sleutel van de fabriek mee om zogenaamd alles nog eens goed op te meten en om met de nodige leveranciers en medewerkers te kunnen onderhandelen. In werkelijkheid hadden ze de fabriek compleet gestript en leeggemaakt en de inboedel verkocht om zo alles volledig te kunnen financieren. Er stond genoeg van waarde in het fabrieksgebouw om het nieuw opstartende bedrijf mee in te inrichten en de andere helft van het fabrieksgebouw werd verhuurd aan de schoenwinkelketen Shoe Post. Dat werd samen als onderpand genomen en als bewijs gebruikt om aan te tonen bij de bank dat zij de inrichting van de nieuwe winkel zelf konden financieren. An-hyp Bank was de nieuwe huisbankier geworden en de koek was rond. Bij de openingsreceptie van Gero Discount Verwarming en Sanitair kwamen de directeur van Shoe Post, familie, vrienden, het vorige personeel, de nodige politici van Heers en zelfs de Gouverneur van Limburg, Roppe. De oude, torenhoge lichtreclame werd onder het stof vandaan gehaald en stond weer op de parking langs de grote baan te flikkeren. Het grote geld kwam terug binnen en de politici en andere voorname personen kwamen weer geregeld over de vloer.

Niet veel later had mijn vader voor het fabrieksterrein daarnaast een grandioos idee. Om dit idee te bekostigen, was Sinterklaas al eens langs geweest met de helikopter om te landen op het terrein en mijn vader had ook nog eens een paar grote handelstenten laten neerzetten om de jaarlijkse handelsbeurs van Heers door te laten gaan. Met het extra kapitaal zouden de leningen worden herzien en alles zou in één pot worden gegooid bij de An-hyp Bank. Dit was in de vorm van een investeringskrediet om de nieuwbouw op het fabrieksterrein te kunnen financieren naast de Gero en de Shoe Post-winkels. De huurcontracten van de drie winkels Shoe Post, De Prijzenklopper en Eldi waren voldoende om als onderpand te kunnen gebruiken. Er werd zelfs nog een stuk landbouwgrond ernaast bijgekocht.